Νήματα Φθινοπώρου

Εργαστήριο υφαντικής

Η Υφαντική ως πανάρχαια τέχνη βασίζεται στην κίνηση, τον ήχο, τον ρυθμό, τη ζωγραφική, την εστίαση της προσοχής και τη δεξιοτεχνία. Το άτομο μέσα από τη δημιουργία της υφαντικής δέχεται πολλά ερεθίσματα (δημιουργικά), ενώ ταυτοχρόνως πράττει. Η συνεχής ροή της επιμονής, υπομονής και επαναλήψεως οδηγεί το άτομο που ωριμάζει να μαθαίνει μ’ έναν διαδοχικό τρόπο. Έτσι ό,τι επιτυγχάνεται σε ένα στάδιο αποτελεί τη βάση για το επόμενο. Τα στάδια στα οποία καταρτίζεται, από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο, συνθέτουν μια ανοδική πορεία ώστε εάν το άτομο εξελίξει τα δυνατά σημεία του να μπορεί να εξελίξει και τα αδύνατα. Σε αυτό συμβάλλει ουσιαστικά και η ομαδοσυνεργατική δημιουργία κάνοντας τα άτομα να βιώνουν μια ανεξάρτητη, ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή.

ΜΑΡΙΑ ΣΓΟΥΡΟΥ,

Πρόεδρος του Συλλόγου Ελληνικής Υφαντικής Τέχνης “ΗΛΑΚΑΤΕΙΑΙ

  • Τα τμήματα στα εργαστήρια είναι ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ.
  • Το κάλεσμα απευθύνεται σε ΟΛΟΥΣ (με ή χωρίς αναπηρία).
  • Απαραίτητη η αίτηση συμμετοχής στα γραφεία του συλλόγου μας Νοσοκομείου 7, 3ος όροφος
  • Όλα τα εργαστήρια υφαντικής θα πραγματοποιηθούν στο σπίτι όπου φιλοξενείται ο Σύλλογος επί τις οδόυ Καπετάν Φούφα 74
  • Σε όλα τα εργαστήρια ενηλίκων η συμμετοχή είναι στα 30 € / άτομο
  • Σε όλα τα εργαστήρια παιδιών και νέων η συμμετοχή είναι 10€ / άτομο

Συγκρότημα "ΟΥΝΤΙΑ"

Η Ουντιά, μία πενταμελής νεοφανής μπάντα από τα “βάθη” της Αθήνας, ιδρύθηκε την άνοιξη του 2023 με το ρεπερτόριό της να εκτείνεται από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι την ορεινή Ήπειρο από όπου πήρε και το όνομά της, “Ω, Διάολε”. Ωστόσο, αν την πετύχεις σε κάποια ολοζώντανη μουσική βραδιά, σίγουρα δεν θα σου λείψει η Θράκη και η Μακεδονία. Χάρη στην ποικιλοχρωμία των καταγωγών και των ακουσμάτων των μελών της έχει δημιουργηθεί ένα φρέσκο ηχητικό αποτέλεσμα του παραδοσιακού χώρου. Τα μέλη της, ο Αχιλλέας Βλαβιανός στο λαούτο και στη φωνή, ο Στυλιανός Βλαχοδήμος στο ακορντεόν και στην τρομπέτα, ο Γιώργος Γκοτζαμάνης στα κρουστά, η Μαρία Λαχανά στη φωνή και η Ελένη Φουρλάνου στο βιολί, στο κλαρίνο και στην γκάιντα.

Τα νήματα της γραφής

Χαρτογραφώντας την ποιήτρια Φανή Αθανασιάδου με τον ποιητή Σπύρο Θεριανό.

Συνομιλώντας για τη γραφή και τη λανθάνουσα σχέση της με την αναπηρία.

 

Γυμνά πόδια

Γυμνά πόδια

στις επάλξεις λοιπόν

όλη νύχτα διασχίζαμε δύσβατα μονοπάτια

για να φθάσουμε κάπου, να δούμε λίγο ουρανό
να ξαποστάσουμε

να βρούμε ένα κομμάτι ψωμί

κι ας ήταν από
περισσέματα άλλων

όλη νύχτα συνεχίζαμε χωρίς σταματεμό

και ας μην μετακινήθηκε σπιθαμή παραπέρα

ο απέναντι τοίχος

από τον ακάλυπτο της διπλανής πολυκατοικίας.

 

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

Η Τέχνη είναι απελευθερωτική, καταλύει τις διαχωριστικές γραμμές που υψώνουν οι κοινωνίες ανάμεσα στους ανθρώπους. Η γραφή ως λυτρωτική διέξοδος ενδοϋπαρξιακής δημιουργικής έκφρασης του ανθρώπου, είναι το χάρισμα που κοινωνεί και επικοινωνεί με τα βαθύτερα ερωτηματικά της ζωής μα και τα θαυμαστά, τις απορίες, την αμφιβολία και την αμφισβήτηση με την επίγνωση ή την άγνοια που γεννά και την ερμηνεύει κατά το δοκούν και σε όλες τις εκφάνσεις της. Το περισκόπιο της ποίησης αναμετράται και καταμετρά τον χρόνο, την μερικότητα, την θνητότητα, το πεπερασμένο και το αιώνιο. Εμπρός στην ποικιλομορφία της κτιστής φύσης η αναπηρία η κάθε αναπηρία αποτελεί μέρος της ανθρώπινης ταυτότητας της ανθρώπινης κοινότητας που μέσω της ελευθερίας, της ισοτιμίας της συμπερίληψης αποκαθίσταται η αδικία ο κοινωνικός αποκλεισμός που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία από χρόνιες προλήψεις και προκαταλήψεις, ώστε να μετέχουν να συμμετέχουν στην παραγωγική και κάθε δημιουργική διαδικασία της ζωής και της τέχνης. Άλλωστε στην ανθρώπινη ιστορία σπουδαίοι καλλιτέχνες έμειναν στη μνήμη των ανθρώπων όχι για την αναπηρία τους αλλά για το ταλέντο την προσφορά τους σε διάφορες μορφές τέχνης, όπως π.χ. ο Όμηρος, η Φρίντα Κάλο, ο Μίλτων, ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Στήβεν Γουώντερ κ.ά. Έτσι τα νήματα της γραφής γίνονται δρόμοι, διαδρομές σταυροδρόμια επικοινωνίας συναντήσεων και ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών, γνώσεων. Στάσεις ζωής και τέχνης με προοπτική και βλέμμα ανοιχτό στο μέλλον.

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

Τα νήματα της γραφής

Χαρτογραφώντας την αναπηρία μέσα από τους ήρωες: Η συγγραφέας Κατερίνα Δημόκα συνομιλεί με τα πρόσωπα, τις λέξεις, μαζί μας .

«Η αλήθεια πάντοτε καθαίρει, αποκαλύπτοντας το έρμα και τα σαθρά βρεχάμενα, που κρύβονται στην μπουνάτσα. Τραύμα μπορεί να σημαίνει και προσδοκία επούλωσης, επίγνωση σε αναπλαστική διεργασία, συγγνώμη πέρα από την παιδική αφέλεια»  

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΗΜΟΚΑ

Τα νήματα των "καρέ"

Οι "Υφάντρες"

Προβολή της ταινίας οι “Υφάντρες” του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου.

Προλογίζουν και συνομιλούν με τον σκηνοθέτη: Καλλιρόη Λέκκα, Μαρία Σγουρού συμμετέχουν ο Σύλλογος Βλατσιωτών Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Βλατσιωτών Πτολεμαΐδας, η Τοπική Κοινότητα Βλάστης, ο Σύλλογος Γυναικών Σισανίου.

 

« Μου έκανε εντύπωση με πόσο βαθιά εκτίμηση, νοσταλγία και αγάπη θυμόντουσαν εκείνη την περίοδο της ζωής τους. Αναλογιζόμενες ταυτόχρονα το άδικο και το κρίμα αυτής της διακοπής. Την ίδια ώρα δεν έκρυβαν τον προβληματισμό τους για την εύρεση τρόπων συνέχισης του πετυχημένου αυτού εγχειρήματος.  

Ήταν κάτι πολύ συγκινητικό. Οι υφάντρες της πρώτης εποχής, που είναι πια γερόντισσες, επέστρεψαν στον χώρο όπου ύφαιναν στα νιάτα τους. Θυμήθηκαν και μοιράστηκαν μαζί μου τις αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Αυτές οι γυναίκες είναι κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας. Πολλές έφυγαν από τον τόπο τους. Είτε παντρεύτηκαν είτε ακολούθησαν την περιπέτεια και τη μοίρα της μετανάστευσης των οικογενειών και την αναζήτηση εργασίας των συζύγων τους. Το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν μπόρεσε να ανακόψει το ρεύμα αστυφιλίας και αστικοποίησης που κυριάρχησε για τρεις δεκαετίες»  

Το 1963, η σουηδική ανθρωπιστική οργάνωση ΙΜ ιδρύει στη Βλάστη, ορεινό χωριό του νομού Κοζάνης, ένα πρότυπο κέντρο υφαντικής. Για είκοσι πέντε χρόνια αυτό το διαπολιτισμικό εγχείρημα θα στηρίξει τις γυναίκες της κοινότητας, αλλά και αυτόν τον προικισμένο τόπο που δοκιμάστηκε σκληρά από τους πολέμους, τη φτώχεια και την εγκατάλειψη. Ένα χρονικό που προσφέρει μια γλυκόπικρη ματιά, διατυπώνοντας καίρια ερωτήματα σχετικά με την ανάπτυξη της ελληνικής υπαίθρου.  

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΙΑΜΠΑΣΑΚΟΣ

 

Νήματα χειμώνα, Νήματα Ιανουαρίου 2024

Τα «Νήματα Ιανουαρίου» με την αφηγήτρια παραμυθιού Αγνή Στρουμπούλη και τον βιολοντσελίστα Σταύρο Παργινό ξετυλίχτηκαν μέσα σε πολλά μείον και ζεστή καρδιά. Ένα 6ωρο Εργαστήρι Προφορικής Αφήγησης για ενήλικες με ή χωρίς εμπειρία στην Προφορική Αφήγηση. «Με Ασκήσεις-Παιχνίδια θα συνδεθούμε μεταξύ μας για ν’ ανασύρουμε από τη μνήμη μας την οικειότητα και το ήθος-τρόπους του Πολιτισμού της Προφορικότητας. Εκεί φυτρώνουν και καρποφορούν τα Παραμύθια, εκεί φωλιάζει η ψυχή μας κι άμα ξεμανταλώσουμε το πορτόνι θ’ αναδυθεί η ικανότητά μας για άμεση και βαθειά επικοινωνία μέσα στον κύκλο της Αφήγησης» γράφει η Αγνή Στρουμπούλη. Και αυτό έγινε. Όπως και η παράσταση-αφήγηση με φωνή και βιολοντσέλο για παιδιά και νέους με και χωρίς αναπηρία, όπου μέσα από τον Πολιτισμό της Προφορικότητας [Παραμύθια, Μαντέματα, Λαχνίσματα, Παιχνίδια κλπ.] και με κορμό τις Αφηγήσεις παρακινήθηκαν όλοι να συμμετάσχουν με λόγο, κίνηση, ρυθμική υπόκρουση.

Scroll to Top
Μετάβαση στο περιεχόμενο